Forum Pink Floyd Strona Główna -> Chapter 24

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Ulubiony muzyk Pink Floyd

Którego z członków PF lubisz najbardziej? David Gilmour  38%  [ 13 ] Rick Wright  17%  [ 6 ] Nick Mason  5%  [ 2 ] Roger Waters  29%  [ 10 ] Syd Barrett  8%  [ 3 ] Wszystkich Głosów : 34
Autor	Wiadomość
usandthem Fearless Dołączył: 18 Sty 2007 Posty: 2766 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Skądinąd	Wysłany: Wto 19:17, 27 Lut 2007    Temat postu:   Roger jest jak Ameryka - nigdy się nie zmieni Mnie to nie robi różnicy - lubię go takim, jaki jest, a jego rzekoma "zmiana" (trudno poważnie mówić o metamorfozie na podstawie jakiegoś wywiadu ) jest niezbyt zaskakująca - w końcu trochę się już zestarzał, to i swiatopogląd się zmienil
Powrót do góry
Kasia Fearless Dołączył: 25 Sty 2006 Posty: 4458 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Kluczbork	Wysłany: Wto 20:36, 27 Lut 2007    Temat postu:   Od dawna wiadomo, że Roger się zmienił... Widać to po jego wypowiedziach (nie koniecznie po tej wypowiedzi). Zresztą słowa: usandthem napisał: Mnie to nie robi różnicy - lubię go takim, jaki jest Są bardzo trafnie i oczywiście nie muszę dodawać, że się z nimi zgadzam .
Powrót do góry
BeBe Fearless Dołączył: 24 Sty 2007 Posty: 2732 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: FAC 51	Wysłany: Śro 1:39, 28 Lut 2007    Temat postu:   Cytat: Rogerowi jakoś zupełnie przypadkiem wyszły świetne płyty solowe, bez porównania do reszty... cóż, bywa Wyjdź to może nie obiję ci twarzy :B Sydowe płyty są genialne w swojej prostocie. Słucham je dużo częściej niż płyt Watersa. Broken China Wrighta bije na cycki całą dyskografię Watersa. On An Island może bez problemy konkurować z Radio K.A.O.S. czy z Hitchhikker.
Powrót do góry
usandthem Fearless Dołączył: 18 Sty 2007 Posty: 2766 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Skądinąd	Wysłany: Śro 1:43, 28 Lut 2007    Temat postu:   BeBe napisał: On An Island może bez problemy konkurować z Radio K.A.O.S. czy z Hitchhikker. Ale z Amused to Death już niestety nie Broken China jest bardzo dobre, ale wciąż gorsze od wyżej wymienionego, natomiast dyskografii Syda nie znaam, wszelako biorąc pod uwagę Pipera i to, co czytałem o procesie powstawania tych płyt, raczej nie spodziewam się po niech zbyt wiele... Może się mylę, jakby co nie bijcie po twarzy
Powrót do góry
BeBe Fearless Dołączył: 24 Sty 2007 Posty: 2732 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: FAC 51	Wysłany: Śro 2:41, 28 Lut 2007    Temat postu:   Cytat: Broken China jest bardzo dobre, ale wciąż gorsze od wyżej wymienionego Toś mnie powalił Fajnie pośmiać się przed snem ;] Cytat: natomiast dyskografii Syda nie znaam, wszelako biorąc pod uwagę Pipera i to, co czytałem o procesie powstawania tych płyt, raczej nie spodziewam się po niech zbyt wiele... Jest to bardzo trudna muzyka w odbiorze-gitara akustyczna i Syd. I w sumie nic więcej. Ale ma w sobie swoiste piękno, wyrażone za pomocą tak prostych środków. Żadnych przepychów itd. Syd ściągnął muzykę do korzeni i to jest zajebiste. A Piper to jedna z najlepszych płyt w dyskografii Floydów imho. Taki Interstellar mówi sam za siebie.
Powrót do góry
s h e e p The Hero's Return Dołączył: 15 Kwi 2006 Posty: 469 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Wrocław	Wysłany: Śro 7:27, 28 Lut 2007    Temat postu:   No tak, tylko o Sydzie to zrobilo sie glosno jak to zwykle bywa juz po jego smierci... Jego muzyka nagle stala sie wyjatkowa. Nie mowie, ze tak jest akurat w tym wypadku, no ale wczesniej nie pamietam slow zachwytu nad jego tworczoscia. Co do bicia na cycki tez sie nie zgodze, bo Broken China plyta nadto wybitna nie jest, bardzo dobra, ale nie na tyle zeby gorowac nad wszystkimi dokonaniami Watersa A co do plyt solowych Gilmoura i do jego jednej mogacej konkurowac z czymkolwiek On An Island to juz jak kto woli. Ja do niej nie jestem przekonany...
Powrót do góry
BeBe Fearless Dołączył: 24 Sty 2007 Posty: 2732 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: FAC 51	Wysłany: Śro 11:44, 28 Lut 2007    Temat postu:   Cytat: No tak, tylko o Sydzie to zrobilo sie glosno jak to zwykle bywa juz po jego smierci... Jego muzyka nagle stala sie wyjatkowa. Nie mowie, ze tak jest akurat w tym wypadku, no ale wczesniej nie pamietam slow zachwytu nad jego tworczoscia Syda znałem jeszcze przed PF ;] Cytat: Co do bicia na cycki tez sie nie zgodze, bo Broken China plyta nadto wybitna nie jest, bardzo dobra, ale nie na tyle zeby gorowac nad wszystkimi dokonaniami Watersa IMHO tak. Płyty Watersa są takie same. Ciągle ten sam pomysł "koncept" albumu, ciągle to samo, ciągle wieje The Wallem i Final Cutem. Cytat: A co do plyt solowych Gilmoura i do jego jednej mogacej konkurowac z czymkolwiek Wink On An Island to juz jak kto woli. Ja do niej nie jestem przekonany... About a Face też jest fajne. David po prostu robił typowe rockowe płyty, nie jakieś wydziwianie w sny :B
Powrót do góry
usandthem Fearless Dołączył: 18 Sty 2007 Posty: 2766 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Skądinąd	Wysłany: Śro 11:56, 28 Lut 2007    Temat postu:   BeBe napisał: Płyty Watersa są takie same. Ciągle ten sam pomysł "koncept" albumu, ciągle to samo, ciągle wieje The Wallem i Final Cutem. Ogromne uproszczenie. To, że temat wojny i sytuacji politycznej na świecie stale przewija się w jego twórczości, wcale nie znaczy, że przewija się ciągle w identycznej postaci. Zresztą dowód - Amused to Death nie ma nic wspólnego z The Wall, nie da się usłyszeć żadnych podobieństw. Radio KAOS raczej też nie bardzo trąca ścianą, prawda? BeBe napisał: About a Face też jest fajne. David po prostu robił typowe rockowe płyty, nie jakieś wydziwianie w sny :B About Face... owszem, parę fajnych rzeczy jest. Near the End, Love on the Air, od biedy Murder. A reszta? Typowych rockowych płyt, BeBe, to my mamy w... bród "Wydziwianie w sny" to rzadkość - i to rzadkość na bardzo dobrym poziomie Edit: A na marginesie, jak się wsłuchasz w początkowy riff z Near the End, to usłyszysz (razcej przypadkową, jak sądzę), lekką zrzynę z właśnie The Pros and Cons of Hitch-Hiking, a konkretnie otwierającego album Apparently They Were Travelling Abroad
Powrót do góry
krzysiek The Hero's Return Dołączył: 11 Gru 2005 Posty: 570 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Wrocław	Wysłany: Śro 12:48, 28 Lut 2007    Temat postu:   usandthem napisał: Edit: A na marginesie, jak się wsłuchasz w początkowy riff z Near the End, to usłyszysz (razcej przypadkową, jak sądzę), lekką zrzynę z właśnie The Pros and Cons of Hitch-Hiking, a konkretnie otwierającego album Apparently They Were Travelling Abroad troche absurdalne ..... ale nic, ciagnac dalej to chyba Waters albo Clapton zrobil lekka zrzyne z About Face dowod: Data wydania plyty Gilmoura 8.03.1984 Data wydania plyty Watersa 30.04.1984 jak dla mnie to nie ma zadnej zrzynki Cytat: No przecież wiadomo, że najsympatyczniejszy jest Mason Waters jest despotyczny, Gilmour obrażalski, a Wright leniwy i małomówny. haha zgadza sie co do reszty, to Waters nagral jedna rewelacyjna plytke Amused to death inne jego solowe dzieła w porownaniu do niej sa raczej srednie, radio kaos niezbyt czesto slucham, the pros and cons of hitch hiking takie senne nudy troche, ale co by nie mowic to podba mi sie realizacja tej plyty jest naprawde dobra, jak piorun trzasnie ... to czuc to glownie z tego wzgledu lubie sobie ja posluchac. Oczywiscie na kazdej z nich jest kilka fajnych utworow, ale bez przesady .... Roger nie jest Bogiem :] Gilmourowi tez sie dostanie ... o tym pozniej.
Powrót do góry
usandthem Fearless Dołączył: 18 Sty 2007 Posty: 2766 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Skądinąd	Wysłany: Śro 15:14, 28 Lut 2007    Temat postu:   krzysiek napisał: Data wydania plyty Gilmoura 8.03.1984 Data wydania plyty Watersa 30.04.1984 Cholera, a gdzieś czytałem, że Waters wydał TPACOHH w 1983...ale faktycznie, masz rację Tak czy owak, mnie się te dwa motywy nieodparcie ze sobą kojarzą...
Powrót do góry
BeBe Fearless Dołączył: 24 Sty 2007 Posty: 2732 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: FAC 51	Wysłany: Śro 15:21, 28 Lut 2007    Temat postu:   Tyle, że Waters pokazywał chłopakom Pros and Cons za czasów The Wall. Mieli wybrać pomiędzy tymi dwoma projektami Cytat: "Wydziwianie w sny" to rzadkość - i to rzadkość na bardzo dobrym poziomie Tyle, że cały Prons and Cons to sen jak to jest rzadkość to sory :B
Powrót do góry
usandthem Fearless Dołączył: 18 Sty 2007 Posty: 2766 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Skądinąd	Wysłany: Śro 15:31, 28 Lut 2007    Temat postu:   Mam na myśli album o śnie, a nie sen jako taki Chociaż ostatnio tego snu jakby mało w moim życiu A to, że Pros & Cons i The Wall pochądzą z tego samego okresu jeszcze nie znaczy, że są identyczne... Zresztą, nawet gdyby były, załóżmy, to są jeszcze płyty, które wymieniłem wcześniej. Osobiście akurat mam co do TPACOHH mieszane uczucia, więc trochę jakby głupio mi jej tu bronić
Powrót do góry
Kasia Fearless Dołączył: 25 Sty 2006 Posty: 4458 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Kluczbork	Wysłany: Śro 16:49, 28 Lut 2007    Temat postu:   BeBe moim skromnym zdaniem skreślasz płyty Rogera dobrze ich nie znając tylko dlatego, że go nie lubisz i z góry zakładasz, że te płyty są złe. Ja i jeszcze kilka osób mamy inne zdanie na ten temat, ale ja cię nie krytykuję w żaden sposób i nie używam dziwacznych określeń co do płyt Gilmoura Cytat: Broken China Wrighta bije na cycki całą dyskografię Watersa. To twoje zdanie, na szczęście nie muszę się z nim zgadzać. PS. Jeśli nie odpowiadają ci koncept albumy, które "coś" przekazują to przecież nikt cię nie zmusza do ich słuchania.
Powrót do góry
maurice Lucifer Sam Dołączył: 10 Sie 2005 Posty: 373 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Wroclaw	Wysłany: Śro 17:23, 28 Lut 2007    Temat postu:   Co do płyt solowych do natenczas mam takie zdanie On an Island - Arcydzieło Amused to Death - Arcydzieło Wet Dream - piękne Broken China - piękne About Face - słabo The Pros and Cons.... - słabo Radio K.A.O.S. - bardzo słabo reszty jeszcze nie znam
Powrót do góry
caterkiller Fearless Dołączył: 31 Sty 2007 Posty: 2998 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3 Skąd: Góry Samotne	Wysłany: Śro 18:58, 28 Lut 2007    Temat postu:   usandthem napisał: Ogromne uproszczenie. To, że temat wojny i sytuacji politycznej na świecie stale przewija się w jego twórczości, wcale nie znaczy, że przewija się ciągle w identycznej postaci. Zresztą dowód - Amused to Death nie ma nic wspólnego z The Wall, nie da się usłyszeć żadnych podobieństw. Radio KAOS raczej też nie bardzo trąca ścianą, prawda? No nie wiem - słuchając Amused To Death ciągle mi przychodził na myśl The Final Cut. ;P Ogólnie z płyt solowych znam, jak dotąd, Radio KAOS, AMused To Death i On An Island - z czego pierwsze mi się podoba jako całość, bo przynajmniej to coś nowego u Watersa, chociaż ta 'popowatość' może irytować. Natomiast ATD i OAI znudziły mnie mniej więcej w takim samym stopniu - z tą różnicą że w przypadku ATD dotrwałem do końca. ;P
Powrót do góry
Wyświetl posty z ostatnich: Wszystkie Posty1 Dzień7 Dni2 Tygodnie1 Miesiąc3 Miesiące6 Miesięcy1 Rok Najpierw StarszeNajpierw Nowsze

	Forum Pink Floyd Strona Główna -> Chapter 24	Wszystkie czasy w strefie EET (Europa) Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3, 4, 5, 6  Następny
Strona 4 z 6

Skocz do: Wybierz forum Pink Floyd----------------The Vizier's Garden PartyOn The RunChapter 24The Lunatic Is On The Grass Fani----------------Welcome To The MachineOutside The WallA Saucerful Of Secrets Sztuka----------------Any Colour You LikeEmpty SpacesRun Like Hell Forum i Strona----------------Who Needs Information ?Let There Be More LightEchoes Of Dark Side Of The Moon    Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach

 
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo